کیسه باد که از آن با نام های فنر بادی و کمک بالنی هم یاد میشود ، یکی از اجزاء تحمل وزن و بار در سیستم های تعلیق بادی است که در کامیون ، کامیونت ، تریلر و اتوبوس‌ها استفاده می‌شود. سیستمی که در خودور ها استفاده می شود از یک کمپرسور، کیسه باد بدنه فلزی کمک ، شیرهای تنظیم کننده، شیرهای چک و لوله های  اتصال تشکیل می شود.

کیسه باد محفظه ای لاستیکی است که با الیاف تقویت شده است و پر از هوا می باشد که مشابه تیوپ در لاستیک خودرو است . شیرهای چک وظیفه ورود هوا از مخزن هوا را به کیسه باد می دهند تا ارتفاع و نرمی مورد نظر اتاق یا محور فراهم شود.

وقتی بار خودرو افزایش می یابد، باد داخل کیسه باد بیشتر می شود تا فشار وارده را تحمل کنند. همچنین وقتی بار ماشین کاهش می یابد، هوای اضافی توسط شیرهای تنظیم کننده تخلیه می شود تا خودرو ارتفاع مناسب بگیرد. بنابراین خودرو بدون توجه به بار در یک ارتفاع ثابت باقی می ماند. کیسه باد اگرچه تحت بارگذاری های معمولی انطاف پذیر و نرم است ولی هرچه وزن افزایش می یابد، سفت تر می شود.
سیستم تعلیق فنر بادی در اواخر دهه 1950 در خودروهای لوکس به کار می رفت، اما پس از آن در کامیون ، اتاق اتوبوس و بعدتر در تریلر کشنده ها متداول تر شد.

در سال های اخیر سیستم های تعلیق جدیدی اختراع شده اند که برخی از آنها دارای جاذب ارتعاش و جذب کننده های شوک های وارده به خودرو هستند. برخی از کیسه بادها نیز بدون کمپرسور کار می کنند.
کیسه باد و کمک های بادی روز به روز محبوب تر می شوند زیرا توانایی بیشتری در کاهش شوک های جاده و نهایتا نرمی بیشتر کابین و خودرو را به نسبت به کمک فنر های لول و کمک فنر شمشی ارائه می دهند.

کیسه بادها وسیله نقلیه را در یک ارتفاع ثابت نگه می دارند و در سرعت های بالا اجازه می دهند تا ارتفاع خودرو کاهش یابد و آیرودینامیک خودرو بهتر شود.

انواع کمک بادی و کیسه باد

کیسه باد و کمک های بادی عمدتا در دو ناحیه از خودورو ها بکار می روند . کیسه باد کابین یا همان اتاق کامیون یا اتوبوس و  بعنوان کیسه باد چرخ ها یا همان کمک بالنی محور کامیون و تریلر ها استفاده می شوند.

کیسه باد اتاق

کیسه باد اتاق یا کابین که کوچکتر از بالن های محور چرخ کامیون و تریلی هستند و جایگزین کمک های فنری جلو و عقب کابین کامیون و اتاق اتوبوس ها شده اند .

کمک بادی چرخ و بالن محور